Oogbesturing op de IC dankzij opbrengst boek
Het boek is bijna duizend keer verkocht: De patiënt van kamer 11, verpleegkundige verhalen van de IC. Met de opbrengst wilde auteur en IC-verpleegkundige Jessica Kloosterboer altijd al iets moois doen voor haar eigen afdeling. En dat is gelukt. Op de Intensive Care kunnen patiënten die aan de beademing liggen en een spierverslapping hebben, nu communiceren met oogbesturing.
Patiënten op de IC liggen soms dagen aan de beademing. Ze zijn dan wel wakker, maar kunnen niet spreken. Een bijwerking is vaak spierverslapping waardoor deze patiënten ook met hun handen niet kunnen communiceren. IC-verpleegkundige Elise Peltenburg licht toe: ‘De patiënt voelt zich niet altijd begrepen, omdat hij of zij niet goed duidelijk kan maken waar behoefte aan is. Dit is als verpleegkundige lastig, want je wilt graag de juiste hulp bieden.’ Collega IC-verpleegkundige Els Doorn vult aan: ‘Ik denk echt dat de oogbesturing hierin een uitkomst gaat zijn. Patiënten kunnen nu met hun ogen aangeven wat ze nodig hebben en voelen zich daardoor beter gehoord.’
Op zoek naar alternatieven
Een oogbesturingsapparaat was er niet zomaar. De meesten zijn namelijk te kostbaar voor het aantal patiënten dat deze nodig heeft op onze IC. Technisch Geneeskundige Mirte Ketel ging daarom op zoek naar alternatieven: ‘Ik heb gekeken naar goedkopere maar net zo goed werkende apparaten voor oogbesturing. Dankzij de opbrengst van het boek konden we deze aanschaffen.’ Collega’s van de Technische Dienst hebben vervolgens een op maat gemaakte en verrijdbare standaard gecreëerd. Een mooie samenwerking!
Een werkbezoek en eigen vocabulaire
IC-verpleegkundigen Elise en Els richtten samen met logopedist Suzanne Koopman de oogcomputer in. Els: ‘Elise en ik zijn op werkbezoek geweest bij het Isala in Zwolle om te kijken hoe zij de oogbesturing inzetten. Dit gaf veel inspiratie.’ Logopedist Suzanne Koopman ging daarna aan de slag met het invoeren van de woorden op de Ipad van de oogbesturing: ‘Dit deed ik op basis van de ervaring van IC-verpleegkundigen en mijn eigen ervaring als logopedist.’ De oogbesturing is uiteindelijk zo ingericht dat deze voor patiënten in het Deventer Ziekenhuis relevant is. Zo kunnen patiënten bijvoorbeeld aangeven als ze ergens jeuk of pijn hebben, niet meer comfortabel liggen of behoefte hebben aan eten of drinken.
Eigen regie in de IC-opname
De opbrengst van het boek heeft een mooie bestemming gekregen in ons ziekenhuis. Jessica sluit af: ‘Het voelt als een rond verhaal. Ongelooflijk dat zoveel mensen mijn verhalen hebben gelezen. Ik ben ontzettend trots dat het boek kon bijdragen aan de oogbesturing. Dit geeft de patiënt een stukje eigen regie terug tijdens een IC-opname.’
